EPOPEUS vel EPOPUS

EPOPEUS, vel EPOPUS

mons in Arimis sub quo Typhoeus iacere singitur, et flammas ore eructare. Pind. Schol. Συμβον´νουσι γὰρ αὐτόθι, etc. Πυρὸς καταφλέξεις, καὶ μυθολογεῖται ὑποκεῖςθαι τὸν Τυφῶνα: Ibi accidunt ignis deflagrationes, et Typhon subiectus esse fingitur. Strab. scribit, Eretrienses terriz motibus, iguisque et aquarum eruptione inde fuisse exturbatos: et id ipsum aliis accidisse, quos eo miserat Hiero tyrannus Syracusarum. Et apud Strab. Timaeus paulo ante suam aetatem, τὸν Ε᾿ποπέα λόφον εν μέσῃ τῇ νήσῳ τιναγεύτα ὑπὸ σειϚμῶν ἀναβαλεῖν πῦρ, καὶ τὸ μεταξὺ αὐτοῦ καὶ τῆ ςθαλάςςης ἐξῶσαι πάλιν ἐπὶ ςτὸ πέλαγος: Mediss in ins. Eponeum collem motu ternae concussum, ignes evornuisse, et quicquid eret medium inter ipsum et mare, rursus ad mare perpulisse. Quod de ipso colle perperam accepit Plin. l. 2. c. 88. qui sic habet: Montem Epopon (fuêrunt) cum repente fiumma ex eo emicuisset, casswesiri aequatum planitie. Docti videant, utrum huic monti Graecum sit nomen ὐπὸ τῆς ἐπόψεως, quia speculae sunt in montibus, aut Phoenicium ab hibbub vel ibub, i. e. assatione et exustione propter flammarum eructationes, quibus flagrat, atque exardescit, Bochart. Nic. Lloyd.